De laatste trainingsweek, nu rust......

Mijn op een na laatste wekelijkse blog vóór de fietstocht, wat raar! Maar goed, eerst maar eens even over de afgelopen week.

Britt is afgelopen maandag naar Amsterdam gegaan en krijgt daar nu de eerste chemokuren. Nog niet de juiste omdat haar conditie daar nu niet goed genoeg voor is. Blijven jullie aan haar denken? En aan Babette en Patrick, en aan Kas? In deze tijd zullen veel lezers op vakantie gaan, of een weekendje weg. Kom je langs een kerk, ga dan even naar binnen en steek een kaarsje voor hen aan. Een kaarsje voor hen, maar ook voor alle andere zieke kinderen! Even stil staan bij de ander....

En dan kom ik op datgene wat zo hard nodig is: geld voor KiKa. En echt, jullie hebben al gewéldig veel bijgedragen. Stond er vorige week 6700,- euro, nu is de 7500,- euro echt in zicht. Van de twaalf etappes zijn er al vijf gesponsord, al 580 km. à 0,60 cent. En die andere kilometers? Die komen er ook wel.....
Naast de gesponsorde etappes zijn ook de spiegel en de Fatboy verkocht, samen ook weer goed voor 150,- euro voor KiKa. En een lieve vriendin van me heeft via Facebook actie ondernomen en ook dat zorgde voor het mooie bedrag van 80,- euro. Afgelopen week was ik bij Wilma Running voor de energy-gelletjes. Die hoefde ik niet aan haar te betalen maar mocht ik gelijk storten voor KiKa, weer 50,- euro!
Een paar weken terug schreef ik over Gerdien. Mijn lieve vriendin die leuke, kleurige uiltjes haakt en verkoopt voor KiKa à 8,95 per stuk. En daar heeft ze er al 25 van verkocht!! Hoop maar niet dat ze straks last heeft van een 'haakduim'......
Dus stiekem, hééél stiekem, denk ik dat we die 7500,- euro SAMEN wel gaan overschrijden.
Ik houd jullie op de hoogte!

In de titel staat het al: de laatste trainingsweek. Ik heb bijna elke ochtend gelopen. Lekker op het gemak, radiootje aan, kilometertje of zeven, genietend van het wakker worden van Schinnen e.o.
Donderdag was het tijd voor het serieuzere werk: een oefenetappe uit het routeboekje. Startend in Roermond, gefietst tot Villip. 150 Km. zonder problemen, met nog energie over voor wat meer kilometers. Helaas was het weer wat somber en werd de route door de bossen wel erg donker.

Al weer een hele tijd terug heb ik wel eens gezegd dat kaartlezen niet mijn sterkste kant is. En ik zeg het maar even zelf want jullie dénken het waarschijnlijk: Niet erg handig als je 1400 km. gaat fietsen naar Assisi, zonder GPS. Gelukkig kan ik wel erg goed lezen en gelukkig staat de route ook beschreven. Dat ziet eruit zoals hieronder op de foto.

Maar ja, jullie kunnen je natuurlijk wel voorstellen dat ze in die tussentijd wel eens wat veranderen. Duitsers zijn dol op rotondes! Ook daar is over nagedacht. Fietsers die deze route volgen, wordt gevraagd die veranderingen aan Hans Reitsma door te geven zodat hij dat op zijn site kan zetten. En aankomende fietsers, zoals ik dus, kunnen dat dan nog bijschrijven in hun boekje. Heb ik ook gedaan. De ene keer ging dat goed, de andere keer wat minder. Zoals bij omleiding twee. Ik fietste nog net niet op de snelweg maar de auto's reden toch wel erg snel langs me heen. En dan moet je kiezen: eigenwijs zijn en doorrijden of eigenwijs zijn, teruggaan en de originele route volgen. Ik was dus eigenwijs (nr.2) en pakte de originele route op. Dat ging prima, ik dacht nog: straks even een mailtje sturen dat die omleiding nergens meer voor nodig is. Nergens meer voor nodig tot...... jawel: de allerlaatste vijf meter (op 150 km. hè!!!!). Vijf meter, oké, misschien waren het er zeven, maar die vijf gingen niet: afgesloten bruggetje. Tja, en dan? Twee keuzes: niet-eigenwijs zijn en wel-eigenwijs zijn. Weer nr. 2 dus. Het hek was al wat opzij gevouwen dus ik was niet de eerste illegale overloper. Toch zijn er niet heel velen mij voorgegaan want de brandnetels stonden op heuphoogte. 

Hindernis één: het hek, hindernis twee: de brandnetels, hindernis drie: de brug af  komen. Ik moest daarbij  zo'n 70 cm. naar beneden 'stappen'. Met fiets, tussen brandnetels (jaja, ik had blote benen) èn met een aflopende helling richting....HET WATER!! En na al die regen hoef ik jullie niet uit te leggen hoe de ondergrond van dit alles eruitziet: het begint met een b en eindigt op lub. Maar met de juiste balans van fiets en fietster ben ik zonder kleerscheuren en zonder brand van de netels aan de overkant gekomen.
Verder was de route voornamelijk mooi, heel stil en redelijk vlak. Wel wat hellinkjes van 9 en 11 % gehad (omhoog!) maar de benen deden het prima.
In Villip aangekomen heb ik op de Kirchplatz gewacht totdat Rob-Jan mij met de auto kwam ophalen.
Fietsje achterin en toen weer naar huis. Heerlijke fietsdag gehad, geen spierpijn, geen zadelpijn, geen fietspech: kortom, prima dagje. Laat tien juli maar komen!!

Foto vlak voor de grens naar Duitsland

Maar eerst een weekje rust. We gaan er nog even tussenuit, zonder fiets! Wel de loopschoenen mee om in beweging te blijven. Maar voor de rest goed uitrusten en aftellen.

En dan volgende week mijn laatste wekelijkse blog, daarna val ik jullie elke dag lastig ;-)

Tot het volgende blog!

Ciclo di Assisi