Vandaag had ik in mijn hoofd om van Bregenz naar Klosterle te fietsen. Klosterle ligt op 1080 m. en daarmee zit je dan al een stukje op de Arlbergpas. En dat is gelukt! Erg fijn omdat ik de eerste 20 km. klimmen al gehad heb. Steeds vals plat omhoog met stukken variërend tussen de 4 en 11 %! En het ging heerlijk! De boost energie die ik gister gekregen heb door het verrassende bliksembezoek van Rob-Jan en Nils heeft daar zeker toe bijgedragen. Net als alle andere leuke, lieve, opbeurende, aanmoedigende en grappige reacties van bloglezers, whatsappende vrienden en facebookgebruikers. Echt top lieve mensen, het helpt me op mijn weg naar Assisi.
De omgeving is inmiddels echt Oostenrijks geworden, niet zo gek natuurlijk...... De Alpen zijn prominent aanwezig, liggen op de achtergrond, inmiddels eigenlijk best wel voorgrond, te wachten op een in een Rabobankshirt geklede fietster, zonder dope, die met haar Cube en knalgele fietstassen en KiKabeer (heel wat mensen schieten in de lach als ik voorbij fiets en het duurde wel even voor ik doorhad waarom....) haar toppen komt bedwingen. Nou, ik ben er klaar voor mevrouw de Arlberg, nog even geduld. Morgen rond een uurtje of half acht mag ik gelijk de hoogte in, tijd om mijn spieren rustig wakker te laten worden is er niet maar dat maakt niet uit, denk ik. Als ik de Arlbergpas gehad heb, dan lijkt de rest een eitje, lijkt hè, het wordt iig makkelijker.
Ik zit nu op een balkon bij de zimmer frei van Haus Kilian, echt geweldig mooi! Zelfde prijs als gister in Bregenz waar ik in een toch wel heel erg gedateerde kamer zonder badkamer en wc zat. Ik heb daar overigens ook prima geslapen hoor. Bregenz zag er vanmorgen erg mooi uit, schoon ook: om half zes werd al ijverig geveegd, prullenbakken geleegd etc. Tja, kamertje in de binnenstad, altijd leuk! Dus als ik jullie iets moet vertellen over Bregenz: ze hebben water, de Bodensee, luidruchtige stappers, binnenstad, en ze houden het schoon. En Pension Sonne: je kunt er goed slapen en daarmee houdt het op. O ja, en ontelbaar veel trappen op voor je in je kamertje bent, met een beetje pech althans.
Als ik een tikkeltje naar rechts kijk zie ik de sneeuw liggen, bizar idee hoor, dat ik hier op de fiets naar toe gekomen ben en gewoon zit te genieten van de Alpen met omgeving!
Ik heb trouwens wat minder foto's gemaakt, wilde vandaag een beetje in mijn ritme blijven. Tijdens het klimmen steeds in de remmen knijpen, uit de pedalen klikken, graaien naar het re. zakje van mijn shirtje (zit aan de achterkant, even ter info van de niet-fietsers), telefoontje eruit, ontgrendelen, fotootje maken (beetje op gevoel want op die schermpjes zie je helemaal niks), telefoontje weer blokkeren en terugstoppen: houdt een beetje op. Maar de foto's die ik heb zet ik er straks apart op. Het is elke dag weer spannend of ik het blog geplaatst krijg. Ik ga dat nu doen, ben benieuwd.
Lieve mensen, morgen een nieuw blog vanuit, naar ik hoop, Ried. Dan zit ik inmiddels weer onder de 1000 m.
Ciclo di Assisi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten