woensdag 31 juli 2013
Uitrusten en genieten in Umbrië
Het wordt wel weer eens tijd voor een blogje. Aangezien wifi niet altijd voor handen is komt 't nu pas.
De afgelopen week is heerlijk geweest: lekker warm, stilte, prachtig appartement, veel gezelligheid, nagenieten van en vertellen over mijn fietstocht, en af en toe nog wat bewegen. Want na twaalf dagen zo'n negen uur per dag op de fiets is inbeelding blijven wel een must. Maar dat is in deze omgeving niet bepaald een straf.
Vanwege de warmte plukken we elke dag de dag: om zeven uur hebben we onze loopkleding aan, water bij ons en rijden we met de auto de eerste twee kilometer naar beneden. Vorig jaar hebben we dat vaker gelopen maar starten met een twee kilometer lange afdaling klinkt ideaal, hellingen van zeker 10% zijn een straf voor spieren en gewrichten wakker moeten worden. Dus parkeren we de auto naast het plaatselijke bakkertje annex supermarktJE en lopen we in een tempootje variërend van tien tot dertien (auto weer in het zicht) km per uur een afstand van 6,5 tot 7,5 km. Prima begin van de dag en inspannend genoeg. De warmte en luchtvochtigheid laat ons zweten alsof we een halve marathon hebben afgelegd. Gister hebben we het wat anders gedaan. Rob-Jan op mijn fiets, ik in mijn loopschoenen wel meteen de afdaling genomen en gefietst (lees:gerold want voornamelijk bergaf) en gelopen naar 'ons' barretje in Gualdo Tadino. Twaalf kilometer heen vooral naar beneden en dus niet al te zwaar voor mij, al zeggen mijn bovenbeenspieren nu wat anders.
Bij het barretje 'n espresso, what else? Toen de rollen omgedraaid. Rob-Jan had de eer om naar boven te lopen, ik de eer om met verzuurde benen naar boven te fietsen. Nice........
Afgelopen zaterdag hebben we de Monto Cucco opgefietst. Erg mooi, erg steil! Ruim een uur naar boven, acht kilometer klimmen met heel veel 10%, en in twaalf minuten weer naar beneden.....toch wel een beetje jammer! Bij het afdalen hoor ik trouwens mijn remmen. De blokjes hebben behoorlijke verduren gehad en zijn dringend aan vervanging toe. En daar moet ik niet te lang mee wachten anders gaan mijn schijven er ook nog aan.
En verder doen we heeeeeel weinig: lezen, kaarten, zwemmen, slapen, dutten, siësta houden, uitrusten.......heerlijk!
We hebben Perugia bezocht, vooral de winkeltjes ;-), zijn naar Lago di Trassimeno geweest naar Erik en de kinderen, zijn naar Spello geweest en gaan morgen met de trein Rome. Daar treffen we Eriken de kinderen wederom, gister waren zij bij ons en is de houtgestookte pizza oven uitgebreid getest en goedgekeurd. De zelfgemaakte pizza's (vooral door de meiden) waren verrukkelijk heb ik gezien en gehoord!
Vanmorgen waren we al vroeg uit de veren om Nynke naar Ancona te brengen. Nu zit zij op stoel 1a in een Ryanair vliegtuig op weg naar Weeze. Morgen wordt zij weer verwacht bij Bagels and Beans, onmisbare kracht hè?
Vrijdag gaan we op ons gemak opruimen en zaterdagmorgen vroeg rijden we ri. huis met een overnachting in Pfunds in Gasthaus Schone (nog steeds met Umlaut) Aussicht. Dan kan Rob-Jan zelf zien dat ik gelijk heb....hij gelooft me wel hoor, maar toch.
En dan nog even een tussenstand voor KiKa: al bijna 9200,- euro!!!!!!! En de lijnen zijn nog niet gesloten.....
Dit blog gaat erop, foto's volgen nog, hoop ik.......het volgende blog wordt vanuit thuis geschreven.
(Kan niet teruglezen, vergeef me de spelfouten en rare zinsconstructies of foute woorden!)
Collo di Assisi
De afgelopen week is heerlijk geweest: lekker warm, stilte, prachtig appartement, veel gezelligheid, nagenieten van en vertellen over mijn fietstocht, en af en toe nog wat bewegen. Want na twaalf dagen zo'n negen uur per dag op de fiets is inbeelding blijven wel een must. Maar dat is in deze omgeving niet bepaald een straf.
Vanwege de warmte plukken we elke dag de dag: om zeven uur hebben we onze loopkleding aan, water bij ons en rijden we met de auto de eerste twee kilometer naar beneden. Vorig jaar hebben we dat vaker gelopen maar starten met een twee kilometer lange afdaling klinkt ideaal, hellingen van zeker 10% zijn een straf voor spieren en gewrichten wakker moeten worden. Dus parkeren we de auto naast het plaatselijke bakkertje annex supermarktJE en lopen we in een tempootje variërend van tien tot dertien (auto weer in het zicht) km per uur een afstand van 6,5 tot 7,5 km. Prima begin van de dag en inspannend genoeg. De warmte en luchtvochtigheid laat ons zweten alsof we een halve marathon hebben afgelegd. Gister hebben we het wat anders gedaan. Rob-Jan op mijn fiets, ik in mijn loopschoenen wel meteen de afdaling genomen en gefietst (lees:gerold want voornamelijk bergaf) en gelopen naar 'ons' barretje in Gualdo Tadino. Twaalf kilometer heen vooral naar beneden en dus niet al te zwaar voor mij, al zeggen mijn bovenbeenspieren nu wat anders.
Bij het barretje 'n espresso, what else? Toen de rollen omgedraaid. Rob-Jan had de eer om naar boven te lopen, ik de eer om met verzuurde benen naar boven te fietsen. Nice........
Afgelopen zaterdag hebben we de Monto Cucco opgefietst. Erg mooi, erg steil! Ruim een uur naar boven, acht kilometer klimmen met heel veel 10%, en in twaalf minuten weer naar beneden.....toch wel een beetje jammer! Bij het afdalen hoor ik trouwens mijn remmen. De blokjes hebben behoorlijke verduren gehad en zijn dringend aan vervanging toe. En daar moet ik niet te lang mee wachten anders gaan mijn schijven er ook nog aan.
En verder doen we heeeeeel weinig: lezen, kaarten, zwemmen, slapen, dutten, siësta houden, uitrusten.......heerlijk!
We hebben Perugia bezocht, vooral de winkeltjes ;-), zijn naar Lago di Trassimeno geweest naar Erik en de kinderen, zijn naar Spello geweest en gaan morgen met de trein Rome. Daar treffen we Eriken de kinderen wederom, gister waren zij bij ons en is de houtgestookte pizza oven uitgebreid getest en goedgekeurd. De zelfgemaakte pizza's (vooral door de meiden) waren verrukkelijk heb ik gezien en gehoord!
Vanmorgen waren we al vroeg uit de veren om Nynke naar Ancona te brengen. Nu zit zij op stoel 1a in een Ryanair vliegtuig op weg naar Weeze. Morgen wordt zij weer verwacht bij Bagels and Beans, onmisbare kracht hè?
Vrijdag gaan we op ons gemak opruimen en zaterdagmorgen vroeg rijden we ri. huis met een overnachting in Pfunds in Gasthaus Schone (nog steeds met Umlaut) Aussicht. Dan kan Rob-Jan zelf zien dat ik gelijk heb....hij gelooft me wel hoor, maar toch.
En dan nog even een tussenstand voor KiKa: al bijna 9200,- euro!!!!!!! En de lijnen zijn nog niet gesloten.....
Dit blog gaat erop, foto's volgen nog, hoop ik.......het volgende blog wordt vanuit thuis geschreven.
(Kan niet teruglezen, vergeef me de spelfouten en rare zinsconstructies of foute woorden!)
Collo di Assisi
dinsdag 23 juli 2013
Een paar fotootjes van het fietstochtje.....
Het zijn er niet veel maar dit is de omgeving waar wij zitten......
Dit hierboven noemen ze asfalt, en dit is nog best redelijk......
The day after
Ik kan het toch niet laten: zowel het fietsen als het bloggen....
Vannacht heb ik heerlijk geslapen, tot mijn automatische wekker om zes uur afging. Eigenlijk al wat eerder, nl. om half vier vannacht. Ik werd wakker van de honger!! Afkickverschijnselen van de pap denk ik. Gistermiddag de pap overgeslagen, wel een heerlijke zalm en salade gegeten maar dat is schijnbaar toch wat minder voedzaam. Maar ik heb me ingehouden hoor, keurig de koelkast voorbij gelopen en het gehouden bij een glaasje water, of twee.... En vanmorgen toch maar weer een heerlijke bord met pap gegeten. Tenslotte was het plan al ontstaan om vandaag een cooling down op de fiets te doen. Dat is nog een hele opgave: dat cooling bij een temperatuurtje van 36 graden.
Echter, voordat mijn benen aan de beurt waren, was eerst mijn fiets aan de beurt.
Emmertje sop, doekje en poetsen maar. Dacht ik donkere vlekken te zien op mijn spaken, bleek het net andersom. Ze zijn van zichzelf zwart, wist ik natuurlijk wel maar beetje vergeten, en waren ze nu lichtgrijs van het stof. Na een uurtje of wat ziet hij, o nee, zij natuurlijk, weer prima uit. Ook de ketting schoon en gesmeerd dus die loopt weer als een trein.
Na lunch en siësta samen met Rob-Jan op de fiets gestapt. Eerst heerlijk afdalen, en daarna klimmen, klimmen en klimmen. Zo werd cooling down een cooling up.......
En zeker, als start en finish op dezelfde plek liggen stijg en daal je evenveel. Maar in dit deel van Italië hebben ze het asfalteren niet helemaal onder de knie, het lijkt meer op mozaïeken voor beginners! Dat betekent dat je tijdens het afdalen heel veel moet remmen, slalommen, veel staan (dat zitvlak hè) en dat je dus weinig profijt hebt van de afdalingen. En die klimmetjes worden niet minder. Dus voelen mijn spieren nou geheel ontspannen? Niet helemaal... Maar het was toch leuk om weer op de fiets te zitten, het was gezellig om dat samen met Rob-Jan te doen, het was mooi door deze betoverende omgeving.
Nu heerlijk aan de espresso bij Bar Margarita waar we vaste, dagelijkse klant zijn vanwege de wifi, en natuurlijk ook vanwege het heerlijke ijs en de espresso's.
Ik slinger het blog het net weer op, tot blogs!!!!
Ciclo di Assisi
Vannacht heb ik heerlijk geslapen, tot mijn automatische wekker om zes uur afging. Eigenlijk al wat eerder, nl. om half vier vannacht. Ik werd wakker van de honger!! Afkickverschijnselen van de pap denk ik. Gistermiddag de pap overgeslagen, wel een heerlijke zalm en salade gegeten maar dat is schijnbaar toch wat minder voedzaam. Maar ik heb me ingehouden hoor, keurig de koelkast voorbij gelopen en het gehouden bij een glaasje water, of twee.... En vanmorgen toch maar weer een heerlijke bord met pap gegeten. Tenslotte was het plan al ontstaan om vandaag een cooling down op de fiets te doen. Dat is nog een hele opgave: dat cooling bij een temperatuurtje van 36 graden.
Echter, voordat mijn benen aan de beurt waren, was eerst mijn fiets aan de beurt.
Emmertje sop, doekje en poetsen maar. Dacht ik donkere vlekken te zien op mijn spaken, bleek het net andersom. Ze zijn van zichzelf zwart, wist ik natuurlijk wel maar beetje vergeten, en waren ze nu lichtgrijs van het stof. Na een uurtje of wat ziet hij, o nee, zij natuurlijk, weer prima uit. Ook de ketting schoon en gesmeerd dus die loopt weer als een trein.
Na lunch en siësta samen met Rob-Jan op de fiets gestapt. Eerst heerlijk afdalen, en daarna klimmen, klimmen en klimmen. Zo werd cooling down een cooling up.......
En zeker, als start en finish op dezelfde plek liggen stijg en daal je evenveel. Maar in dit deel van Italië hebben ze het asfalteren niet helemaal onder de knie, het lijkt meer op mozaïeken voor beginners! Dat betekent dat je tijdens het afdalen heel veel moet remmen, slalommen, veel staan (dat zitvlak hè) en dat je dus weinig profijt hebt van de afdalingen. En die klimmetjes worden niet minder. Dus voelen mijn spieren nou geheel ontspannen? Niet helemaal... Maar het was toch leuk om weer op de fiets te zitten, het was gezellig om dat samen met Rob-Jan te doen, het was mooi door deze betoverende omgeving.
Nu heerlijk aan de espresso bij Bar Margarita waar we vaste, dagelijkse klant zijn vanwege de wifi, en natuurlijk ook vanwege het heerlijke ijs en de espresso's.
Ik slinger het blog het net weer op, tot blogs!!!!
Ciclo di Assisi
maandag 22 juli 2013
Assisi bereikt!
Lieve mensen,
Dat was het dan: Schinnen - Assisi, 1400 km. op twee fietsbanden ( en de rest van de fiets.....). De voorbereidingen waren erg leuk om te doen (meestal tenminste), de tocht zelf was een enorme mooie ervaring, de aankomst was overweldigend!!! Binnengeloodst door Nils die de laatste kilometer voor mij uitliep, spandoek en KiKavlag aan de balustrade bij de kerk, klappende en zwaaiende mensen, de Nederlandse vlag aan een bezemsteel..... De laatste meters in stijl steil omhoog! Heel speciaal, ik besef het nog niet helemaal, dat moet en zal nog komen.
Er was zelfs een Italiaanse filmploeg (niet speciaal voor mij hoor) die aangemoedigd door An zijn blijven hangen tot ik zou arriveren. En zo heb ik niet eens voor de eerste keer 1400 km. naar Assisi gefietst, ik ben ook voor het eerst in mijn leven geïnterviewd, gefilmd en dat allemaal in het Engels! Ben er niet ongelukkig mee dat jullie het niet zullen zien, want het was wel 'boerenkool-Engels'.....Maar het was een serieus interview over het hoe en waarom.
Heel bijzonder was ook de gift van een Duitse vrouw die mijn verhaal hoorde en spontaan 50,- euro gedoneerd heeft voor KiKa, mooi hè?!
Na het knuffelen, tranen drogen (ja, die waren er bij mij.....), het interview, de fotomomentjes en de champagne ben ik met An in de kerk twee kaarsjes gaan aansteken. Een bijzonder moment.
Daarna gingen we met zijn allen (16 man en vrouw sterk) naar het huis van An en Dieter gegaan waar een heel lekkere BBQ was voorbereid en verder werd bereid. Aan een lange tafel, echt Italiaans. En zo gezellig, alles en iedereen klikte. Er is gekletst, gegeten, gezwommen, gechilled (de jongelui tussen de 14 en de 19 maar eigenlijk ook de ouderen), ik ben nog verwend met cadeautjes (zelfs uit Nederland, waarvoor dank Tiny en Jos). En terwijl ik dit blog aan het tikken ben in de ijscotent in Gualdo Tadino (gratis wifi!) eet de rest van het gezelschap een ijsje, drinkt een espresso (wie zou dat toch zijn) of een colaatje. Een gezellige afsluiting van een bijzondere dag die ik nooit zal vergeten.
Nu volgt de vakantie, op een prachtige plek waar we het zeker weten enorm fijn zullen hebben. En om niet helemaal in te dutten, zal ik ook af en toe eens een stukje fietsen.......
Lieve bloglezers, dit is zeker niet het laatste blog. Alleen zal ik niet dagelijks meer schrijven. Heftig hoor: afkicken van het fietsen, afkicken van het bloggen.....
Ciclo di Assisi
Dat was het dan: Schinnen - Assisi, 1400 km. op twee fietsbanden ( en de rest van de fiets.....). De voorbereidingen waren erg leuk om te doen (meestal tenminste), de tocht zelf was een enorme mooie ervaring, de aankomst was overweldigend!!! Binnengeloodst door Nils die de laatste kilometer voor mij uitliep, spandoek en KiKavlag aan de balustrade bij de kerk, klappende en zwaaiende mensen, de Nederlandse vlag aan een bezemsteel..... De laatste meters in stijl steil omhoog! Heel speciaal, ik besef het nog niet helemaal, dat moet en zal nog komen.
Er was zelfs een Italiaanse filmploeg (niet speciaal voor mij hoor) die aangemoedigd door An zijn blijven hangen tot ik zou arriveren. En zo heb ik niet eens voor de eerste keer 1400 km. naar Assisi gefietst, ik ben ook voor het eerst in mijn leven geïnterviewd, gefilmd en dat allemaal in het Engels! Ben er niet ongelukkig mee dat jullie het niet zullen zien, want het was wel 'boerenkool-Engels'.....Maar het was een serieus interview over het hoe en waarom.
Heel bijzonder was ook de gift van een Duitse vrouw die mijn verhaal hoorde en spontaan 50,- euro gedoneerd heeft voor KiKa, mooi hè?!
Na het knuffelen, tranen drogen (ja, die waren er bij mij.....), het interview, de fotomomentjes en de champagne ben ik met An in de kerk twee kaarsjes gaan aansteken. Een bijzonder moment.
Daarna gingen we met zijn allen (16 man en vrouw sterk) naar het huis van An en Dieter gegaan waar een heel lekkere BBQ was voorbereid en verder werd bereid. Aan een lange tafel, echt Italiaans. En zo gezellig, alles en iedereen klikte. Er is gekletst, gegeten, gezwommen, gechilled (de jongelui tussen de 14 en de 19 maar eigenlijk ook de ouderen), ik ben nog verwend met cadeautjes (zelfs uit Nederland, waarvoor dank Tiny en Jos). En terwijl ik dit blog aan het tikken ben in de ijscotent in Gualdo Tadino (gratis wifi!) eet de rest van het gezelschap een ijsje, drinkt een espresso (wie zou dat toch zijn) of een colaatje. Een gezellige afsluiting van een bijzondere dag die ik nooit zal vergeten.
Nu volgt de vakantie, op een prachtige plek waar we het zeker weten enorm fijn zullen hebben. En om niet helemaal in te dutten, zal ik ook af en toe eens een stukje fietsen.......
Lieve bloglezers, dit is zeker niet het laatste blog. Alleen zal ik niet dagelijks meer schrijven. Heftig hoor: afkicken van het fietsen, afkicken van het bloggen.....
Ciclo di Assisi
Nog 70 kilometer.....
Het einddoel.....vandaag nog 70 km. en dan zitten de 1400 km. van Schinnen naar Assisi in de benen. Een bijzondere tocht, een mooie tocht, een zware tocht, een tocht met een bijzonder doel.
Een tocht als afsluiting van de afgelopen twee jaar maar ook een sponsortocht voor KiKa. Een tocht ook waarbij ik veel aan de kleine, dappere Britt en haar ouders en Kas heb gedacht. Juist op moeilijke momenten realiseerde ik me: doorzetten Gonne, opgeven is geen optie.
En er staat werkelijk een GEWELDIG bedrag klaar voor KiKa: het gaat richting de 9000,- euro!!!! Lieve mensen, jullie zijn GEWELDIG, HARTELIJK, HARTELIJK DANK!!!
Ciclo di Assisi
zondag 21 juli 2013
Assisi, here I come!!!
Hoe raar is het om te kunnen zeggen: nog 1 etappe en dan sta ik in Assisi..... Maar niet alleen raar, ook hoe mooi en bijzonder! Ik verheug me enorm op de aankomst, hoop maar dat ik het een beetje droog hou.
Maar morgen is morgen, en vandaag is vandaag. En vandaag ging de route van Florence naar Citta di Castello. Gister had ik geschreven dat het een pittige etappe zou worden. Nu heb ik 'm gefietst dus nu kan ik zeggen of dat inderdaad zo was. Ja en nee. Ja omdat er veel hoogtemeters gemaakt moesten worden, zelfs totaal onverwacht nog een Italiaanse pas gereden, de Valico di Scheggia. Niet zo heel hoog, slechts 575 m., maar als je zo ongeveer van 0 start (misschien ietsje hoger) dan is het in een km of vier toch behoorlijk klimmen. Gelukkig volgde erna een heerlijke afdaling. En nee, het was niet zo pittig omdat het gewoon heerlijk ging. Ik was zo Florence uit en snel weer op de route. De omgeving was geweldig! De stilte, die er meestal was, was zalig. En de wielrenners (slechts een enkele mountainbike gezien) waren erg vriendelijk en enthousiast: Forza!, kreeg ik geregeld te horen. Ik ga er vanuit datzelfde dat positief bedoelden!
Een enkel minpuntje was wel de staat van het wegdek. Mijn zitvlak en zadel zijn nog steeds niet de grootste vrienden, het wegdek heeft daar vandaag geen positieve draai aan gegeven. Dus dat was weer een geregeld: grmpl, brrrrrr, au au! En bergopwaarts betekende daarnaast het stoempen ook het staan. Vinden de bovenbeenspiertjes lekker......
Jullie zijn al op de hoogte van mijn spontane zebrapatroon, nu is daar vandaag nog een ander patroontje bijgekomen. Driedimensionaal nog wel, ik doe het niet voor minder: blaasjes op mijn onderarmen en ook een enkele op mijn bovenbenen. Ik kan hier geen dier bij bedenken, dus lieve familie, doe geen moeite (en nee, ook geen wrattenzwijn!!).
Om kwart voor vier reed ik Citta di Castello binnen, had redelijk snel een hotel gevonden in het centrum, deed mijn inmiddels dagelijkse dingen, behalve: de supermarkt. Dicht!!! Zondag, dus gesloten maar da's toch wel erg lastig! Dan maar op strooptocht in het centrum want ik heb toch echt water nodig. Ik weet dat dat ook uit de kraan komt, maar ik weet ook dat mijn darmstelsel net wat gevoeliger is dan dat van de meeste mensen. Met handen en voeten in een cafeetje duidelijk kunnen maken dat ik 'aqua, no frizzante' nodig heb, 'grande'....gelukt. Drie liter water voor pap en bidons. En dan kom je terug in het hotel, en dan valt je oog op een reuzehandig boekje: Nederlands-Italiaans. Goh, handig dat ik dat bij me heb. Goh, nog handiger als ik dat mee neem als ik boodschappen ga doen. Dat dagen achter elkaar fietsen doet wel wat met je brein. Op sommige vlakken gaat dat echt in de stand-by stand. Ik geef geen voorbeelden anders zien jullie mij nooit meer voor vol aan. Maar familie, na morgen moeten jullie nog wel wat geduld met me hebben......de bovenkamer moet weer even op gang gaan komen.
Ik hou het hierbij, het is tenslotte al het tweede blog van vandaag.....met dank Rob-Jan, erg leuk en lief!!!!!
Morgen volgt het verslag van DE AANKOMST!!!! Tot morgen!
Ciclo di Assisi
Maar morgen is morgen, en vandaag is vandaag. En vandaag ging de route van Florence naar Citta di Castello. Gister had ik geschreven dat het een pittige etappe zou worden. Nu heb ik 'm gefietst dus nu kan ik zeggen of dat inderdaad zo was. Ja en nee. Ja omdat er veel hoogtemeters gemaakt moesten worden, zelfs totaal onverwacht nog een Italiaanse pas gereden, de Valico di Scheggia. Niet zo heel hoog, slechts 575 m., maar als je zo ongeveer van 0 start (misschien ietsje hoger) dan is het in een km of vier toch behoorlijk klimmen. Gelukkig volgde erna een heerlijke afdaling. En nee, het was niet zo pittig omdat het gewoon heerlijk ging. Ik was zo Florence uit en snel weer op de route. De omgeving was geweldig! De stilte, die er meestal was, was zalig. En de wielrenners (slechts een enkele mountainbike gezien) waren erg vriendelijk en enthousiast: Forza!, kreeg ik geregeld te horen. Ik ga er vanuit datzelfde dat positief bedoelden!
Een enkel minpuntje was wel de staat van het wegdek. Mijn zitvlak en zadel zijn nog steeds niet de grootste vrienden, het wegdek heeft daar vandaag geen positieve draai aan gegeven. Dus dat was weer een geregeld: grmpl, brrrrrr, au au! En bergopwaarts betekende daarnaast het stoempen ook het staan. Vinden de bovenbeenspiertjes lekker......
Jullie zijn al op de hoogte van mijn spontane zebrapatroon, nu is daar vandaag nog een ander patroontje bijgekomen. Driedimensionaal nog wel, ik doe het niet voor minder: blaasjes op mijn onderarmen en ook een enkele op mijn bovenbenen. Ik kan hier geen dier bij bedenken, dus lieve familie, doe geen moeite (en nee, ook geen wrattenzwijn!!).
Om kwart voor vier reed ik Citta di Castello binnen, had redelijk snel een hotel gevonden in het centrum, deed mijn inmiddels dagelijkse dingen, behalve: de supermarkt. Dicht!!! Zondag, dus gesloten maar da's toch wel erg lastig! Dan maar op strooptocht in het centrum want ik heb toch echt water nodig. Ik weet dat dat ook uit de kraan komt, maar ik weet ook dat mijn darmstelsel net wat gevoeliger is dan dat van de meeste mensen. Met handen en voeten in een cafeetje duidelijk kunnen maken dat ik 'aqua, no frizzante' nodig heb, 'grande'....gelukt. Drie liter water voor pap en bidons. En dan kom je terug in het hotel, en dan valt je oog op een reuzehandig boekje: Nederlands-Italiaans. Goh, handig dat ik dat bij me heb. Goh, nog handiger als ik dat mee neem als ik boodschappen ga doen. Dat dagen achter elkaar fietsen doet wel wat met je brein. Op sommige vlakken gaat dat echt in de stand-by stand. Ik geef geen voorbeelden anders zien jullie mij nooit meer voor vol aan. Maar familie, na morgen moeten jullie nog wel wat geduld met me hebben......de bovenkamer moet weer even op gang gaan komen.
Ik hou het hierbij, het is tenslotte al het tweede blog van vandaag.....met dank Rob-Jan, erg leuk en lief!!!!!
Morgen volgt het verslag van DE AANKOMST!!!! Tot morgen!
Ciclo di Assisi
Sneaky tussenblog van de familie
Goedevroegemorgen lieve volgers van Gonne's blog. Vandaag een kort verslagje van de gezinsleden...hoeven jullie niet zo lang te wachten op Gonne's blog, dat ongetwijfeld vanavond weer op het net verschijnt.
Gonne zit inmiddels weer op haar fiets, vanuit Florence op weg naar Citta di Castello, door de heuvels van Toscane en Umbrië. Om 6.45 vertrokken en dat geeft haar intentie weer: doorbijten, door de heuvels knallen en nét iets verder komen dan vooraf gepland. Het weer is goed, al wordt het warm.
Gisteren hebben we haar van Verona naar Florence gebracht, na een cultuur onwaardige avond in Verona. Overigens kwam Florence er niet beter af, tsja Meiden met een Missie hebben wat anders aan de kop en kont dan al dat moois van beide steden. Maken we later goed!
Afscheid was toch wel eventjes slikken. Maar ik weet zeker dat ze nu op haar fiets alweer de flow terug heeft van de afgelopen anderhalve week. Pedaaltjes laten draaien, KiKa teddy achterop en weten dat je aankomt in het paradijsje van Umbrië. De finish in Assisi wordt vandaag verkend, zodat we de laatste kilometer van haar goed in zicht hebben; geheel in stijl eindigt ze bergop:-)
Als 't me lukt zet ik nog wat foto's van het einddoel op het blog. Mochten jullie in de buurt zijn, Franciscus Basiliek Assisi, grasveld voor de prachtige kerk (of eigenlijk 3 kerken, bovenop elkaar). Schrijf in de agenda: maandag 22 juli, rond 12.00 uur. Vanavond meer details over aankomst tijdstip.
Even over hier (wij zijn al op locatie en bereiden de aankomst voor met .......... nee nee, Gonne leest mee). Gisteren met de kids na afzetten van Gonne naar Assisi gereden, onderweg even m'n broertje getext, want die zitten op de camping in de buurt. Wat wil je....reden ongeveer 12 kilometer voor ons! De rest laat zich raden, broer Venhuizen 1 hield het gas in, broer Venhuizen 2 deed het gas erop. Er schijnen prachtige foto's van ons gemaakt te zijn, maar voor je broertje moet je wat over hebben. We hebben elkaar gevonden en samen een biertje gedronken op hun camping, in gezelschap van 7 jongelui. Dat houdt ons jong. En ze komen allemaal maandag Gonne binnenwaaien.
Nils reed ons vervolgens (cola, geen bier) richting Assisi en appartement. Warm onthaal van An en Dieter, wijntje, hapje knuffel, en wonderschoon uitzicht op de heuvels van Umbrië. Je kunt niet beter treffen. De meiden hadden honger, dus even Gualdo leegshoppen en koken. Jullie zien, ik heb niet veel te doen: Gonne fietst, Nils rijdt de auto en de meiden koken;-)
Goed, ik sluit af en ga kijken of ik dit blog op het web krijg. Tot blogs, of tot in Asssisi! En anders tot thuis. En ja, allemaal nog ENORM BEDANKT voor alle steun die jullie Gonne hebben gegeven. 't Arme kind had een uur per dag nodig om alle Facebook, whatsapp en andere social media leeg te lezen. Ook bedankt voor alle financiële steun aan KiKA, voor de kinderen die niets liever dan ook gezond willen zijn. We denken aan en bidden voor Britt. Gonne heeft nu ruim 8000,- (ja, ze is er overheen!) bij elkaar gefietst en allemaal dankzij jullie. Laten we het kleine maar oh zo belangrijke verschil samen maken. Dank dank dank....
RJ
Ciclo di Assisi
(Copyright Gonne)
Gonne zit inmiddels weer op haar fiets, vanuit Florence op weg naar Citta di Castello, door de heuvels van Toscane en Umbrië. Om 6.45 vertrokken en dat geeft haar intentie weer: doorbijten, door de heuvels knallen en nét iets verder komen dan vooraf gepland. Het weer is goed, al wordt het warm.
Gisteren hebben we haar van Verona naar Florence gebracht, na een cultuur onwaardige avond in Verona. Overigens kwam Florence er niet beter af, tsja Meiden met een Missie hebben wat anders aan de kop en kont dan al dat moois van beide steden. Maken we later goed!
Afscheid was toch wel eventjes slikken. Maar ik weet zeker dat ze nu op haar fiets alweer de flow terug heeft van de afgelopen anderhalve week. Pedaaltjes laten draaien, KiKa teddy achterop en weten dat je aankomt in het paradijsje van Umbrië. De finish in Assisi wordt vandaag verkend, zodat we de laatste kilometer van haar goed in zicht hebben; geheel in stijl eindigt ze bergop:-)
Als 't me lukt zet ik nog wat foto's van het einddoel op het blog. Mochten jullie in de buurt zijn, Franciscus Basiliek Assisi, grasveld voor de prachtige kerk (of eigenlijk 3 kerken, bovenop elkaar). Schrijf in de agenda: maandag 22 juli, rond 12.00 uur. Vanavond meer details over aankomst tijdstip.
Even over hier (wij zijn al op locatie en bereiden de aankomst voor met .......... nee nee, Gonne leest mee). Gisteren met de kids na afzetten van Gonne naar Assisi gereden, onderweg even m'n broertje getext, want die zitten op de camping in de buurt. Wat wil je....reden ongeveer 12 kilometer voor ons! De rest laat zich raden, broer Venhuizen 1 hield het gas in, broer Venhuizen 2 deed het gas erop. Er schijnen prachtige foto's van ons gemaakt te zijn, maar voor je broertje moet je wat over hebben. We hebben elkaar gevonden en samen een biertje gedronken op hun camping, in gezelschap van 7 jongelui. Dat houdt ons jong. En ze komen allemaal maandag Gonne binnenwaaien.
Nils reed ons vervolgens (cola, geen bier) richting Assisi en appartement. Warm onthaal van An en Dieter, wijntje, hapje knuffel, en wonderschoon uitzicht op de heuvels van Umbrië. Je kunt niet beter treffen. De meiden hadden honger, dus even Gualdo leegshoppen en koken. Jullie zien, ik heb niet veel te doen: Gonne fietst, Nils rijdt de auto en de meiden koken;-)
Goed, ik sluit af en ga kijken of ik dit blog op het web krijg. Tot blogs, of tot in Asssisi! En anders tot thuis. En ja, allemaal nog ENORM BEDANKT voor alle steun die jullie Gonne hebben gegeven. 't Arme kind had een uur per dag nodig om alle Facebook, whatsapp en andere social media leeg te lezen. Ook bedankt voor alle financiële steun aan KiKA, voor de kinderen die niets liever dan ook gezond willen zijn. We denken aan en bidden voor Britt. Gonne heeft nu ruim 8000,- (ja, ze is er overheen!) bij elkaar gefietst en allemaal dankzij jullie. Laten we het kleine maar oh zo belangrijke verschil samen maken. Dank dank dank....
RJ
Ciclo di Assisi
(Copyright Gonne)
zaterdag 20 juli 2013
Niet zoveel foto's.....
Blog 11 niet meer na kunnen lezen, sorry voor de typ- en spelfouten (me fietskleding, ai ai ai, dat is natuurlijk MIJN fietskleding)
Dag 11 Rustdag
Vandaag na tien dagen fietsen een dag niet op de pedalen, best een beetje vreemd.
Mijn biologische klok was er vanmorgen niet op afgestemd want om half zes was ik gewoon klaarwakker! Maar nu niet alleen, Rob-Jan was solidair..... We hebben samen nog even naar de route van de laatste twee dagen gekeken. Een deel. van de route ri. Assisi is namelijk afgezet maar dat is als je vanuit het noorden komt en ik kom, als het goed is ;-), vanuit het westen.
De dag van morgen zal heel erg mooi worden, maar ook zwaar. Veel klimmen, en niet alleen vals plat, ook heuse hellingen van meer dan 8%. Om die reden heb ik mijn plan om iets van Florence te gaan bekijken laten varen. De cultuurliefhebbers die dit lezen zullen nu licht geshockeerd zijn (of zwaar geshockeerd, dat mag ook), de sporters zullen mij begrijpen. Het is hier in Florence erg warm, bewolkt en dus wat benauwd, en het dondert in de verte. Verder dan de supermercato, toch een hele kilometer heen en terug, ben ik niet gekomen. Op de terugweg van de boodschappen een korte stop bij een vaag cafeetje voor een espresso, en nu weer op de met airco gekoelde kamer om te bloggen, te suffen, te lezen, me voor te bereiden voor morgen, te eten en op tijd te gaan slapen. Morgen wil ik echt heel vroeg starten, liefst zes uur. Ontbijten doe ik zelf, voor de afwisseling een beker pap......, en dan om zes uur deze stad uit. Ik ben liever in de natuur op mijn fiets dan in zo'n grote, drukke stad. Nou zal het met die drukte morgenochtend wel meevallen. Straks goed de kaart bestuderen hoe ik zo snel moeilijk op de route kom. Want ronddwalen is en zonde van de tijd en ik word door nogal nerveus van.
Gister en vanmorgen was erg gezellig met Rob-Jan en de kinderen. Nynke en Lotte hebben zich kostelijk geamuseerd om mijn bleke bovenarmen versus mijn te bruine onderarmen. Zij denken dat het met dat kleurtje van mij niet goed gaat komen deze zomer. Gisteravond, sorry cultuurliefhebbers, in zo'n tien minuten Verona 'gedaan', en toen, aanmerkelijk langer, de pizzeria bezocht. Afgesloten met een Italiaans ijsje voor Nynke en Lotte bij de beste ijscozaak van Verona, volgens het hotel, en toen op tijd het bed in. Bij de pizzeria werd ik nog verrast door Rob-Jan en de kinderen: ik heb een zebraatje gekregen, geen idee waarom....... Dus Teddy heeft gezelschap en zal morgen ook achterop mijn fiets zitten.
Mijn fietstassen zijn aanmerkelijk leger dan de afgelopen tien dagen, dat zal ik wel merken, zeker bergop. De sportgelletjes zijn bijna op, overbodige fietskleding ligt in de auto, nog wel een volle bak pap bij me (de poeder dan hè, inmiddels het zesde pak!!), alleen nog deel drie van de route, opladers en ipad mini, mijn toiletspullen, EHBO-tasje, pyjama en een setje normale kleding. Rob-Jan vroeg zich af waarom ik een pyjama mee had genomen. Nou ja, het zal je maar overkomen dat je 's nachts je kamer afmoet en je hebt dan geen pyjama aan....ga dat maar eens uitleggen in je beste Duits, of erger: in het Italiaans!! Als je heeeel snel kijkt lijkt het nu wel of ik me fietskleding aan heb, maar ja, lijkt!! Dus, gewoon pyjamaatje mee en aan.
Inmiddels begint het hier echt te onweren, ik ervan uit dat het morgen dus een heerlijke, heldere dag is. Morgen volgt mijn opeennalaatste dagelijkse blog. Ik houd jullie daarna nog wel op de hoogte van wel en wee tijdens onze vakantie, en belangrijker: de opbrengst voor KiKa.
Ik wil vandaag afsluiten met de vraag of jullie een kaarsje willen aansteken voor Britt en haar ouders en Kas. Dinsdag gaat de externe drain eruit, woensdag proberen ze een gaatje te maken van de tweede hersenkamer naar de derde. Als het hersenvocht goed afloopt mogen ze een paar dagen naar huis. Wat zou dat enorm fijn en belangrijk zijn. Even samen, met zijn viertjes, op de bank, in het eigen bed, de eigen omgeving......
Lieve mensen, morgen weer een blog, de twaalfde..... Foto's volgen!
Ciclo di Assisi
Mijn biologische klok was er vanmorgen niet op afgestemd want om half zes was ik gewoon klaarwakker! Maar nu niet alleen, Rob-Jan was solidair..... We hebben samen nog even naar de route van de laatste twee dagen gekeken. Een deel. van de route ri. Assisi is namelijk afgezet maar dat is als je vanuit het noorden komt en ik kom, als het goed is ;-), vanuit het westen.
De dag van morgen zal heel erg mooi worden, maar ook zwaar. Veel klimmen, en niet alleen vals plat, ook heuse hellingen van meer dan 8%. Om die reden heb ik mijn plan om iets van Florence te gaan bekijken laten varen. De cultuurliefhebbers die dit lezen zullen nu licht geshockeerd zijn (of zwaar geshockeerd, dat mag ook), de sporters zullen mij begrijpen. Het is hier in Florence erg warm, bewolkt en dus wat benauwd, en het dondert in de verte. Verder dan de supermercato, toch een hele kilometer heen en terug, ben ik niet gekomen. Op de terugweg van de boodschappen een korte stop bij een vaag cafeetje voor een espresso, en nu weer op de met airco gekoelde kamer om te bloggen, te suffen, te lezen, me voor te bereiden voor morgen, te eten en op tijd te gaan slapen. Morgen wil ik echt heel vroeg starten, liefst zes uur. Ontbijten doe ik zelf, voor de afwisseling een beker pap......, en dan om zes uur deze stad uit. Ik ben liever in de natuur op mijn fiets dan in zo'n grote, drukke stad. Nou zal het met die drukte morgenochtend wel meevallen. Straks goed de kaart bestuderen hoe ik zo snel moeilijk op de route kom. Want ronddwalen is en zonde van de tijd en ik word door nogal nerveus van.
Gister en vanmorgen was erg gezellig met Rob-Jan en de kinderen. Nynke en Lotte hebben zich kostelijk geamuseerd om mijn bleke bovenarmen versus mijn te bruine onderarmen. Zij denken dat het met dat kleurtje van mij niet goed gaat komen deze zomer. Gisteravond, sorry cultuurliefhebbers, in zo'n tien minuten Verona 'gedaan', en toen, aanmerkelijk langer, de pizzeria bezocht. Afgesloten met een Italiaans ijsje voor Nynke en Lotte bij de beste ijscozaak van Verona, volgens het hotel, en toen op tijd het bed in. Bij de pizzeria werd ik nog verrast door Rob-Jan en de kinderen: ik heb een zebraatje gekregen, geen idee waarom....... Dus Teddy heeft gezelschap en zal morgen ook achterop mijn fiets zitten.
Mijn fietstassen zijn aanmerkelijk leger dan de afgelopen tien dagen, dat zal ik wel merken, zeker bergop. De sportgelletjes zijn bijna op, overbodige fietskleding ligt in de auto, nog wel een volle bak pap bij me (de poeder dan hè, inmiddels het zesde pak!!), alleen nog deel drie van de route, opladers en ipad mini, mijn toiletspullen, EHBO-tasje, pyjama en een setje normale kleding. Rob-Jan vroeg zich af waarom ik een pyjama mee had genomen. Nou ja, het zal je maar overkomen dat je 's nachts je kamer afmoet en je hebt dan geen pyjama aan....ga dat maar eens uitleggen in je beste Duits, of erger: in het Italiaans!! Als je heeeel snel kijkt lijkt het nu wel of ik me fietskleding aan heb, maar ja, lijkt!! Dus, gewoon pyjamaatje mee en aan.
Inmiddels begint het hier echt te onweren, ik ervan uit dat het morgen dus een heerlijke, heldere dag is. Morgen volgt mijn opeennalaatste dagelijkse blog. Ik houd jullie daarna nog wel op de hoogte van wel en wee tijdens onze vakantie, en belangrijker: de opbrengst voor KiKa.
Ik wil vandaag afsluiten met de vraag of jullie een kaarsje willen aansteken voor Britt en haar ouders en Kas. Dinsdag gaat de externe drain eruit, woensdag proberen ze een gaatje te maken van de tweede hersenkamer naar de derde. Als het hersenvocht goed afloopt mogen ze een paar dagen naar huis. Wat zou dat enorm fijn en belangrijk zijn. Even samen, met zijn viertjes, op de bank, in het eigen bed, de eigen omgeving......
Lieve mensen, morgen weer een blog, de twaalfde..... Foto's volgen!
Ciclo di Assisi
vrijdag 19 juli 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)