Wat jullie niet weten, maar ik wel, dat ik nu voor de tweede keer deze dag te bloggen. iPad mini houdt er weer zijn (of haar??) eigen regels op na. Best wel irritant!
Vanmorgen stond ik niet uitgeslapen op omdat wind, veel wind, en onweer en regen mij uit mijn slaap hielden. Veel liggen draaien, kussen nog eens omdraaien, nog eens naar de wc, slokje water, stukje lezen, en denken: ik moet slapen anders ben ik morgen niet fit. Nou, dat klopte, dat was ik ook niet. Ik had ook tijd genoeg om na te denken wat te doen bij regen in de ochtend. Zou ik starten met regenpak, starten zonder regenpak, niet starten (maar dan ben je een watje.....), starten als het weer droog is.... Nou, dat was makkelijk: het was droog dus kon ik gewoon op pad. 's Morgens voor het gebruikelijke gepak en behangen van de fiets heb ik mijn fietsketting weer schoongemaakt, beetje dan, en geolied. Tenslotte doet m'n Cube het heerlijk en moet ik 'm af en toe een beetje verwennen.
Nadat ik Merano verlaten had zat ik al snel weer op zo'n fietspad als gister, dat doen de Italianen toch erg goed! Er is ook vrij veel fietsverkeer, en ander fietsverkeer dan bijvoorbeeld in Duitsland. Daar heb ik misschien twee of drie wielrenners gezien. Die zie ik hier in Italië elk half uur. En daar heb ik eens over na zitten denken, tenslotte heb ik daar die uurtjes op de fiets wel tijd voor. Zijn er weinig Duitse wielrenners omdat hun fietspaden slecht zijn en zijn er veel Italiaanse wielrenners omdat hun fietspaden goed zijn? Of zijn de fietspaden in Duitsland slecht omdat er toch weinig Duitse wielrenners zijn? En andersom voor de Italianen? Het is natuurlijk het kip en het ei-verhaal.....ben benieuwd wat jullie denken.
Het fietsen ging vanmorgen ondanks de vermoeidheid als een trein. In twee uurtjes zat in in Bolzano en zou ik in dat tempo ook zo in Trento zijn. Onderweg daar naar toe werd ik echter aangesproken door een Zwitsers stel. De KiKabeer, iedereen noemt hem Teddy dus zo heet hij nu, was de aanleiding. En we hebben gedrieën gezellig verder gefietst. Tempo was daardoor wat lager maar het was erg leuk! Op een terrasje zo'n vijf km voor Trento hebben we gedag gezegd. Zij gingen weer terug, ik weer verder. Dat is het leuke aan alleen reizen, dat je toch eerder contact maakt met anderen.
In Trento aangekomen besloot ik door te fietsen naar Rovereto waar ik, oei oei, weer op een terrasje, dit blog (VOOR DE TWEEDE KEER) zit te schrijven. Na Trento was dat nog zo'n 28 km. Jammer genoeg begon het wel weer hard te waaien, jawel: tegen, en te regenen..... Maar het was warm en nog zo'n uurtje fietsen dus toch gewoon doorgeknald. Bovendien viel de meeste regen naast me.....
Voordeel van de wind, zelfs tegenwind, was dat ik nadat het regenen gestopt was, ik zo weer droog was. Zeker omdat de wind de warmte had gekregen van een föhn. Dat je daardoor daarna weer heel snel nat bent....tja, weinig aan te doen.
In Rovereto heb ik een jeugdhostel gevonden, met wat hulp, en omdat ik nog zo jong ben ;-) mag ik daar vannacht slapen. Kreeg wel een eigen kamer, dus misschien had de receptionist toch wel door dat ik in een iets andere leeftijdscategorie val.....
Morgen staat Verona als einddoel en......daar tref ik Rob-Jan en de kinderen. Waarschijnlijk al op de weg naar Verona toe, kunnen ze naar mij zwaaien en voorzien van een natje en een droogje. Mijn eigen verzorgingsauto! Na tien dagen, nu nog negen maar morgen +1, vind ik het heerlijk hen weer te zien!
Oké, ik ga pogen dit blog erop te zetten. Foto's volgen! Tot morgen lieve mensen!!
Cyclo di Assisi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten