Ik heb in ieder geval niet op de fiets gezeten alhoewel het in NY leuk fietsen is. Ik heb wel vier keer in Central Park gelopen, bijzondere ervaring. Zoals in de talloze films en series lopen, fietsen, skaten daar allerlei verschillende mensen rond: jong en oud, blank en zwart, dun en iets minder dun, heel gedreven en iets minder gedreven, in lange broek of blote bast....alles lijkt te kunnen.
Vanmorgen om half acht hebben we weer voet gezet op Nederlandse bodem. Het hoofd had de tijd nog een tikkie terug staan, dus nu geforceerd het juiste ritme in. Zolang ik dit blog blijf tikken val ik niet in slaap dus als het straks wat aan de lange kant is, mijn excuses....
Hoe het verder staat met fiets en zo? Bijna helemaal klaar. De tassen zijn gepakt: twee fietsbroeken (+eentje aan, staat wel zo netjes), drie fietsshirtjes, drie paar sokken, twee paar fietshandschoenen, regenpak (helemaal onderin waar die blijft liggen tot ik weer thuis ben), windstopper met afritsbare mouwen, twee setjes normale kleding, slippers, pyjama e.d., EHBO setje (ook onderin natuurlijk), powergels, crackers en Teff-ontbijt. Dat is een soort havermout maar dan glutenvrij. Pietertje zwemt op pindakaas, ik fiets op pap.....
En dan natuurlijk de routeboekjes, boekje Italiaans-Nederlands, mini iPad, telefoons, heel veel opladers en een leesboek: De Alchemist van Paulo Coelho. Voor wie dit boek nog niet kent: een absolute aanrader! Voor wie het wel kent en voor wie het straks gaat lezen: het juiste boek voor deze onderneming. Lees het en je begrijpt me.
Nog wat gereedschap, reservematerialen, smeermiddel voor alles wat aan de fiets beweegt (behalve ikzelf), bidons en twee slotjes en dit alles vult mijn twee achtertassen en een stuurtas. De KiKabeer gaat op de bagagedrager en zal na Assisi de KiKabeer van Britt gezelschap gaan houden.
Britt heeft de eerste dagen van de chemokuren gehad en is nog steeds erg dapper, samen met haar ouders. In Amsterdam proberen ze de externe drain te sluiten zodat ze wat mobieler is. Het wordt dus weer een spannende week.
In NY heb ik samen met de kinderen een kaarsje voor hen aangestoken in The Cathedral of St. John the Divine. En op de trip naar Assisi zal ik vast nog heel wat kerkjes tegenkomen.
De sponsors voor KiKa hebben ook niet stil gezeten: de teller staat ruim BOVEN de 7500,- euro lieve mensen! Er zijn etappes 'gekocht', er zijn sleutelhangers gehaakt en verkocht, buren hebben gesponsord, mensen uit de kerk, kennissen en vrienden van ouders, collega's....... Ik kan het niet vaak en duidelijk genoeg zeggen, maar allemaal heel erg bedankt! Bedankt namens mijzelf, bedankt namens KiKa, bedankt namens alle zieke kinderen en hun ouders!!
Bovenaan mijn iPadje zie ik staan dat het half negen is geweest dus ik mag bijna naar bed, heerlijk!!
Het volgende blog zal ik schrijven na mijn eerste etappe!
Assisi, here I come!!
Tot het volgende blog!
Ciclo di Assisi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten