De maand maart al bijna voorbij....

De laatste dag van maart, maar even gauw mijn blog bijwerken. Mijn schrijven op 1 april wordt misschien niet serieus genomen en dat kan ik natuurlijk niet hebben.

In mijn vorige blog schreef ik dat er deze week van fietsen niet veel terecht zou komen omdat ik twee dagen naar Parijs zou gaan. Jullie voelen 'm al aankomen denk ik: geen Parijs voor mij omdat Rob-Jan eerder dan gepland terugkwam uit Algerije. Helaas! Maar ik heb me laten vertellen dat Parijs er over een tijdje ook nog ligt, of staat of zoiets.....

Fotootje genomen door Rob-Jan op het terras vlakbij Onze Dame

Het voordeel was dat er tijd ontstond om toch te gaan fietsen. Hoewel, voordeel??? Het was weer erg koud. Maar goed, vasthoudend aan de gedachte dat het in in juli heerlijk warm zal zijn, toch maar de nodige kledinglagen over elkaar aangetrokken. En ja, slimmer aangepakt dan de vorige keer. Niets vergeten en alles maar één maal hoeven aandoen vóór vertrek. Ja, je leest het goed: vóór!! Want de kou had een desastreus effect op mijn blaasinhoud. Niet op dat wat erin zat, maar op dat wat er in kon. Per definitie te weinig voor een lange fietstocht. Dus dat betekende in mijn eentje regelmatig verstoppertje spelen achter dikke bomen, zo mogelijk uit het zicht omdat ik liever niet gevonden wilde worden. Maar ja, wat is uit het zicht met een knalgele jas aan?? Lijkt me duidelijk..... Toch won de aandrang het van de eventuele schaamte die zou kunnen ontstaan. Dat die niet ontstond kwam weer door het koude weer want er zijn maar weinigen die bij temperaturen onder het vriespunt, met sneeuw, gaan fietsen cq. hardlopen cq. wandelen. Niemand heeft mij dus gezien achter die dikke bomen (tenminste, ik hou me vast aan de gedachte van een klein kind: ik zie niemand dus niemand ziet mij!).

Het was wederom prachtig:

In de omgeving van Wijlre

Tweede plaspauze

Richting plateau Margraten

Na ruim 70 km. een heerlijke latte machiatto in Maastricht zodat ook de laatste kilometers soepel gaan.

En na ruim vijf uur stond er weer 96 km. op de teller. Toch een mooi trainingstochtje. En het voelt goed: geen spierpijn, geen zadelpijn, alleen koude vingers, neus en voeten. Een warm bad doet dan wonderen. Trouwens wel wat stijve arm- en schouderspieren dus daar zal ik nog wat meer oefeningen voor moeten gaan doen.

Verder nog de nodige kilometers gelopen. Op de baan bij Unitas, alleen en met Rob-Jan. Nog wat kracht gedaan en op de crosstrainer gestaan. Het saaiste apparaat dat er bestaat maar goed te doen zoals op de foto:

Met boek en iPod. Dit is inmiddels het vijfde boek, kom ik ook nog aan lezen toe.

Verder nog nuttig geweest? Jazeker. Donderdag werd ik bij de fietsenmaker streng toegesproken: Gonne, je moet je fiets écht beter schoonhouden. Kijk dan, die draaiende onderdelen, je ketting, je tandwielen, echt té smerig! 

Nou ja, braaf als ik ben, de nodige schoonmaakmaterialen gekocht (extra stevig spul anders zou het NOOIT lukken) en 's avonds mijn oude kloffie aangetrokken en begonnen. 

Maar let op: Wel eens een fiets schoongemaakt die geen fietsstandaard heeft? En die door allerlei houders op het stuur niet lekker op zijn kop kan staan? En die je niet zomaar tegen de muur kan zetten omdat je de trappers steeds achteruit moet bewegen omdat je de ketting helemaal onder handen moet nemen? Nee??? Probeer het eens zou ik zeggen. Kunnen we daar eens fijn over babbelen.

Uiteindelijk met wat binnensmonds gemompel (niet altijd even netjes moet ik toegeven) is het best aardig gelukt. De fietsketting is inderdaad niet zwart van zichzelf, heeft de fietsenmaker toch echt gelijk. Ook de tandwielen blinken meer na een grondige poetsbeurt. Mij was gezegd dat ik met een witte doek moest controleren of het schoon genoeg was. Ja, uh....niet overdrijven hè! Dat is niet gelukt. Dwz. die witte doek had ik wel maar die bleef niet wit zoals eigenlijk de bedoeling was. Je moet ook niet alles in één keer goed willen doen, ik hou iets over voor de volgende keer. Nà morgen, want dan fiets ik misschien mee met de Rusmanloop en zal mijn fiets de nodige blubber tegenkomen. Daarna zal ik mijn fiets weer vertroetelen.

En dan nu, het allerbelangrijkste! De nieuwe tussenstand voor KiKa......

Vorige week stond de teller op 1257,- euro. Na deze week staat hij op: 2116,- euro!!!!!

Op naar de 2500,- euro!! (Nu denk je misschien: Is ze nou nooit tevreden? Tuurlijk wel, maar voor KiKa is het NOOIT genoeg, dus ik ga gewoon door met 'zeuren'!)

En toch maar even aan al die lieve en betrokken mensen die al hebben bijgedragen: namens KiKa BEDANKT!!

Morgen mag ik bij de inschrijving van de Rusmanloop in Oirsbeek een collectebus neerzetten en  de KiKa-vlag  en mijn zelfgemaakte poster ophangen. Ik hoop natuurlijk dat heel veel mensen hun kleingeld (groot mag natuurlijk ook!) in de collectebus doen. Want alle beetjes helpen!

Ik hou jullie op de hoogte! Tot het volgende blog!

Nog even dit plaatje, kreeg ik binnen tijdens het schrijven van dit blog, van een goede vriend uit Enschede:

Ciclo di Assisi