Maar, nee, MAAR: hoe blij, hoe trots, hoe gelukkig, hoe dankbaar mag ik zijn dat ik in de gelegenheid ben geweest en ben gesteld dat ik in juli die prachtige tocht mocht maken!
En hoe ongelooflijk trots ben ik ook op al die mensen die op wat voor manier dan ook hebben bijgedragen om deze tocht maar vooral ook de sponsoring voor KiKa tot zo'n grandioos succes te maken. Want dat is het geworden lieve mensen, een heel groot succes:
10.000,- euro!!
Vanmorgen om tien uur mocht ik de cheque overhandigen aan Annemie Palmen, de KiKa berenverkoopster in Schinnen. Daarmee is biking4countries4kika officieel afgelopen.
Het is al ruim twee maanden geleden dat ik het blog in Pfunds schreef. Onze laatste overnachting van een heerlijke vakantie.
Waarschijnlijk zijn jullie nieuwsgierig of ik na de vakantie nog veel gefietst heb (of misschien ben je dat helemaal niet, dan kun je twee dingen doen: doorlezen of het volgende stukje overslaan.....).
Ik heb nog best wat gefietst: alleen door het mooie Limburg, maar ook samen met vriendinnen. We hebben samen de Classic gefietst. En het is heerlijk om op de fiets te zitten. Aan de ene kant mis ik wat, aan de andere kant kan ik op de fiets nog nagenieten van de vele kilometertjes naar Assisi.
Want dat het een toptijd was, zoveel is wel zeker: veel zon, goede conditie van zowel mijzelf als van mijn fiets, hele mooie omgeving, niet ziek geweest, alleen maar aardige mensen: geweldige herinneringen dus. Een afsluiting van een moeilijke periode, een afsluiting die niet mooier had kunnen zijn!
In eerdere blogs heb ik geschreven over Britt, haar ouders en broertje Kas. Britt knokt zich door de behandelingen heen. Er zijn lichtpuntjes, maar de weg is lang. Dus blijf aan haar, haar famille maar ook aan al die andere zieke kinderen denken, op welke manier dan ook.
Tijdens het fietsen zijn er naast de vele mooie momenten ook wat moeilijke momenten geweest. En dan dacht ik vaak aan Britt. Zij kan en mag ook niet opgeven, zij blijft maar doorgaan, samen met haar lieve en strijdbare ouders en broertje. Dat gaf mij de extra motivatie om te blijven zitten en te blijven draaien. Opgeven is voor hen geen optie, dat was het voor mij dus ook niet.
En nu? Dat is een vraag die ik ook geregeld krijg. Het voelt best wel wat leeg nu, zeker vandaag. Nu heb ik het moeten afsluiten, want dat hield ik onbewust (of misschien wel bewust) toch een beetje tegen. Ik ben bijvoorbeeld al weken bezig met het maken van een fotoboek. Voor de meeste mensen is dat een afsluiting van een vakantie o.i.d. Voor mij een vorm van afsluiten van mijn fietstocht, en ergens wil ik dat nog niet. Maar nu moet het dan toch maar gebeuren. Na dit blog druk ik op de knop en zullen de foto's besteld worden.
Dit is een grote actie geworden met dito resultaat. Het zal niet de laatste zijn, maar deze actie zal altijd een hele speciale blijven om meerdere redenen. En zal altijd een warm gevoel geven, een brede lach op mijn gezicht toveren!
Voor de leuk heb ik nog wat gegevens op een rijtje gezet.
Ik heb in 11,5 dag 1438 km. gefietst. Dat is een gemiddelde van 125 km. per dag.
Gemiddelde snelheid rond de 20 km/h.
Per dag heb ik gemiddeld drie bidons water gedronken. Dat is in totaal 23 l. water uit mijn bidons. Daarnaast heb ik ook onderweg wel eens uit een beekje geslurpt of een kraan in een dorpje.
Per dag heb ik zo'n 2 l. pap gegeten. Dat komt neer op ruim 22 l. pap.
Elke dag twee sportgels (zo'n aluminium zakje dat je leeg drinkt, slurpt, sabbelt), samen is dat dus 23 sportgelletjes.
In totaal vier pakken crackers.
Per dag twee eieren, dus 23 in totaal.
11 Flesjes cola, 11 zakjes zoute pinda's, 11 (of ietsjes meer) espresso's, 11 repen pure chocolade, stuk of vijf sinaasappels, stuk of vijf grapefruits (als gezonde tegenhanger).
Per dag drie Ibuprofen, de eerste en laatste dag één (zadelpijn hè, best wel hele erge zadelpijn....), dat maakt samen 29 stuks. Poeh, dat klinkt wel heftig.....
Tien overnachtingen, waarvan één in een jeugdhostel, twee maal gasthof, twee maal pension, eenmaal zimmer frei, en vijf keer in een hotel (van twee tot vier sterren).
Twee maal door eigen schuld verkeerd gereden. Nu durf ik dat wel op te biechten: vanuit Sigmaringen ben ik zelfs de route terug gaan fietsen, dus het laatste stuk van de route van de vorige dag. Het duurde even voor ik het door had! Toen ik vervolgens wél de goede kant op fietste, bleek vanwege het feestweekend de halve stad (en dus MIJN route) afgesloten.
Een stuk of wat wegomleggingen. Ik weet niet meer precies hoeveel, maar per definitie té veel!
Zo'n tweehonderd foto's gemaakt. Dus minimaal tweehonderd keer mijn telefoon uit mijn achterzak van mijn fietsshirtje gegrabbeld. En dus zeker vierhonderd keer uit en in de kliks van mijn pedalen gegaan. Wie zich mijn eerste ervaringen met mijn klikpedalen nog herinnert, weet dat het destijds een hele klus was om het aan te leren. Gelukkig ging het deze tocht bijna, nou eigenlijk helemaal, goed. Eenmaal dreigde het fout te gaan toen er onverwachts een jong poesje overstak. Je reflex is dan: stoppen, dus voeten van de pedalen. Maar dat gaat niet hè, voeten even optillen. Maar het liep gelukkig goed af. Voor zowel de poes als voor mijzelf.
Veel vaker natuurlijk dan vierhonderd keer in en uit de kliks. Geen idee hoe vaak, maar héééél vaak.
Drie routeboekjes 'doorgewerkt', een bladzijde of 210.
Elf blogs geschreven, wat vaker wat op Facebook gezet, geappt en gemaild. Soms getelefoneerd.
Geklommen en gedaald: ook heel veel kilometers. Maar mooie kilometers, zeker de passen!
26 Km. met de boot over de Bodensee. Was best aangenaam, vooral voor het zitvlak!
Toch wel wat tranen: bij het onverwachte bezoek van Rob-Jan en Nils, en in Assisi. Maar niet veel hoor.....
Twee maal de ketting schoongemaakt en geolied.
Nul keer de banden opgepompt, nul keer de ketting eraf, nul keer pech, nul keer spierpijn, nul keer ziek geweest.
Twee maal een kaarsje aangestoken (de kerkjes waren meestal op slot!).
Een paar keer leuke en mooie gesprekken gehad over mijn fietstocht en bijbehorend doel.
Twee maal samen gefietst. eenmaal met een Nederlands stel, eenmaal met een Zwitsers echtpaar.
And last but not least! Ontelbaar veel momenten genoten!!!!
Het is weer een heel verhaal geworden. Ongetwijfeld ben ik wat vergeten. Maar dat weet ik dan alleen, jullie dus niet en dus hebben jullie daar geen last van......
Lieve mensen, nog één maal:
Ongelooflijk bedankt voor jullie enthousiasme, jullie steun in welke vorm dan ook, dat jullie het blog hebben gelezen, dat jullie anderen geënthousiasmeerd hebben om KiKa te steunen.
Het was geweldig!
Veel liefs, Gonne
Ciclo di Assisi
Carpe Diem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten