Na 18 dagen (6 dagen Ciclo di Assisi en 12 dagen heerlijk uitrusten) blog ik weer vanuit Pfunds! De plek na de Arlbergpas en een boel kilometers, en de plek voor de Reschenpas. Die noemde ik toen in mijn blog onnozel 'het kleine broertje van de Arlbergpas', al heel snel erna wist ik beter. Was best wel een groot broertje..... Maar vandaag heb ik hem niet hoeven fietsen. Ik zat comfortabel naast chauffeur Nils met mijn fiets fijn achterop de auto te genieten van de route. Ik wist natuurlijk al lang dat die mooi was, maar tjongejonge, hij is echt mooi!! Vanuit de rijdende auto heb ik nog wat plaatjes geschoten die jullie, als alles goed gaat, ook kunnen bewonderen.
Dat we vandaag naar Pfunds zouden rijden was gepland. Eigenlijk was het de bedoeling dat we een overnachting zouden hebben in Schone (Umlaut!) Aussicht maar die zaten vol. We mochten naar het Posthotel. Hoort bij elkaar, daar wel twee kamers vrij, zelfde prijs, zelfde soort kamers want we zouden in het oude deel komen. Inderdaad: zouden! We zitten hier gewoon hyperdepiep modern, luxe, met zwembad! Vraagt bijna om een nachtje langer,maar helaas: chauffeur Nils verlangt naar zijn grote zus....of was het toch naar zijn eigen bed?! Ik ben het even kwijt....
Vanmorgen zijn we om half vijf vertrokken uit Morano, toch wel met een beetje boel pijn in ons hart. Het is daar zo mooi, zo rustig, zo heerlijk.....
Half vijf is mooi op tijd, zo zouden we de files voorblijven. Dat is deels gelukt. T/m Bologna ging het voorspoedig, daarna werden de Italianen wakker en die trokken en masse via de snelweg richting Verona, Trento, Rovereto.....juist op onze route. Dus de snelweg af, de Ss12 op die, hoe leuk, vlak langs mijn fietsroute loopt. Ik vond het heeeeel erg leuk, Rob-Jan vond het heeeeel erg leuk, de achterbankgeneratie wat minder.....maar een koude cola en een Apfelstrudel maakt veel goed. En als je dan ook nog een pas mag rijden als 19-jarige, dan komt het allemaal goed. Tja, en Lotte dan vragen jullie je af? Uhm......uhm.......weet niet eigenlijk. Zal haar straks eens vragen. Nu ligt ze met Rob-Jan in het zwembad.
Rob-Jan kwam trouwens op het lumineuze idee om samen te gaan fietsen hier, een pasje of zo, totdat hij de airconditioned auto uitstapte, was het idee toch een stuk minder lumineus. Ter compensatie fan we morgenochtend hardlopen. Richting het 'mooie uitzicht', stukje van de route en weer terug. Ook leuk!
Op een apart blog zal ik, zoals jullie inmiddels gewend zijn, wat foto's posten. Van onderweg maar ook nog wat van onze vakantie.
Morgen rijden we via de Arlbergpas naar huis en dus zal het volgende blog vanuit thuis geschreven worden. Op een normale PC, en niet deze eigenwijze iPad mini.....
De KiKa stand is weer iets dichterbij de 9200,- gekomen! Er komt dus nog steeds geld binnen. In Assisi kreeg ik nog sponsorgeld voor KiKa van de Anglicaanse kerk daar en van twee kerkgangers zelf! En er zijn zelfs mensen die ik niet een twee drie herken of misschien zelfs helemaal niet ken die geld gestort hebben. Prachtig natuurlijk, wie weet wat het eindbedrag nog gaat worden!! Wel jammer dat ik deze mensen niet persoonlijk kan bedanken, dus mocht u een van hen zijn, dan mag u mij even een mailtje sturen: gonnevenhuizen@gmail.com
En dan heel belangrijk en goed nieuws: na bijna drie maanden is de kleine, dappere Britt samen met haar ouders en broertje Kas thuis. Dat zal niet lang zijn want ze wordt binnenkort weer in het ziekenhuis verwacht. Maar dat ze nu samen thuis zijn, als gezin, is natuurlijk een enorme opsteker!!!
Lieve mensen, dit was mijn laatste blog vanuit het buitenland. Thuis zal ik er nog een paar schrijven maar het eind komt in zicht. Ik heb erg genoten van het schrijven van deze blogs. Ik kon mijn ei kwijt, en een hoop onzin, jullie bleven op de hoogte. Nog een paar te gaan......tot gauw!!
Ciclo di Assisi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten